Oficjalny portal Urzędu Gminy w Bytowie

Ścieżka przyrodnicza prowadząca przez lasy mieszane i sosnowe oraz rezerwat przyrody „Gołębia Góra” – są to jedne z najpiękniejszych zakątków Parku Krajobrazowego „Dolina Słupi”. Po drodze można zobaczyć m.in. ponad dwustuletnie drzewa. Ścieżka wiedzie też fragmentem doliny Słupi, docierając do rzeki. Na trasie umieszczono siedem tablic z opisami najciekawszych atrakcji przyrodniczo-krajobrazowych. Kierując się drogą z Bytowa do Lęborka, po 11 km docieramy do granicy rezerwatu. Ustawiona przy trasie tablica wskaże nam gruntową drogę do leśniczówki Miedzierza, przy której zaczyna się ścieżka przyrodnicza; tam też możemy zostawić samochód. Niezmotoryzowani dotrą do ścieżki autobusem PKS: przystanek znajduje się na Gołębiej Górze, naprzeciwko drogi prowadzącej do leśniczówki.
   

Typ:

Piesza
 

Początek ścieżki

Spacer zaczniemy przy leśniczówce Miedzierza. Znajduje się tu tablica z mapą ścieżki oraz miejsce do odpoczynku. Stąd udajemy się drogą do punktu drugiego. Ścieżka jest oznakowana za pomocą strzałek kierunkowych oraz symbolu kwiatka przylaszczki, a dodatkowo na każdym przystanku znajduje się mapka pokazująca, gdzie się aktualnie znajdujemy.
   

Rezerwat

Ten przystanek umieszczono w rezerwacie przyrody „Gołębia Góra”, utworzonym w 1981 r. Jest on częścią Parku Krajobrazowego „Dolina Słupi”. Rezerwat zajmuje 6,95 ha w zlewni rzeki Słupi, z którą graniczy w swej północnej części. Dominującym zespołem roślinnym jest tu kwaśna buczyna niżowa, która uległa znaczącym przekształceniom gospodarczym. Rezerwat porasta drzewostan dwupiętrowy. Wśród roślin pierwszego piętra znajdują się: sosna licząca sobie ponad 220 lat oraz jej nieco młodsza – bo 65-letnia – siostra, świerk, daglezja, buk i ponad stuletnie dęby. Drugie piętro tworzą świerk, buk, dąb i brzoza – zróżnicowane co do wieku.
 

Stare nadleśnictwo

Nadleśnictwo Gołębia Góra powstało w latach 70. XIX w. w wyniku reorganizacji leśnictwa pruskiego. (Wcześniej lasy Gołębiej Góry znajdujące się na terenie Prus należały do Królewskiego Nadleśnictwa Borzytuchom). Środki na budowę siedziby nadleśnictwa pochodziły z kontrybucji nałożonej przez Prusy na Francję po wojnie z lat 1870–71. Na dziedzińcu do dziś znajduje się zabytkowa pompa ręczna.
 

Płazy

Ten przystanek usytuowany jest w pobliżu płytkiego zbiornika wodnego, który jest miejscem godowym płazów. W Polsce występuje 18 gatunków płazów. Wszystkie objęte są ochroną gatunkową. Na tablicy zaprezentowano płazy występujące w okolicach Bytowa.
 

Słupia

Słupia wypływa z torfowisk w pobliżu wsi Sierakowska Huta. Jest rzeką Środkowego Pomorza, a do Morza Bałtyckiego uchodzi w Ustce. W niektórych fragmentach Słupia ma charakter rzeki górskiej. Wykorzystując jej walory, na Słupi wyznaczono szlak kajakowy o długości 125 km. Tereny w pobliżu rzeki zajmują siedliska kwaśnej buczyny, powstałe z przekształconych w wyniku sukcesji siedlisk kwaśnej dąbrowy oraz łęgów. W dolinie Słupi występuje bardzo rzadki porost: granicznik płucnik. Jego obecność dobrze świadczy o czystości tych terenów, ponieważ granicznika można spotkać tylko na obszarach o najmniejszym zanieczyszczeniu atmosfery. Rośnie on w stosunkowo dobrze zachowanych lasach o charakterze puszczańskim z większą ilością starych drzew liściastych.
 

Mokradła

Mokradła to ekosystemy ziemno-wodne i wodne z występującą tam roślinnością wilgociolubną. Pod pojęciem tym kryją się zarówno torfowiska, moczary, trzęsawiska, jak i cieki oraz zbiorniki wodne. Na terenach podmokłych występuje wiele cennych i rzadkich, często chronionych, gatunków roślin i zwierząt. Obszary podmokłe są także regulatorem stosunków wodnych. Na tym przystanku możemy poznać występujące na tym terenie rośliny chronione.
 

Walory przyrodnicze rzeki Słupi

Słupia i jej otoczenie zostały w dużym stopniu zmienione przez działalność człowieka. Pomimo zniekształceń krajobrazu, w dolinie rzeki zachowały się zbiorowiska rzadkich, ginących roślin i wspaniałe lasy. Korzystne warunki do życia znalazły tu także cenne gatunki zwierząt, które przybliży nam ostatni przystanek.